اگر آفتاب سوخته شدیم چکار کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۷۳۹۰۲
به گزارش جام جم آنلاین، از آلوئه ورا با مواد افزودنی استفاده نکنید هر چند آلوئه ورا برای تسکین و التیام آفتاب سوختگی بسیار مفید است؛ اما باید توجه داشته باشید که از چه نوع ژل آلوئه ورا برای پوستتان استفاده می‌کنید.
بعضی از مواد مصنوعی مانند بنزوکائین یا لیدوکائین می‌توانند تحریکات پوست را بدتر کرده و باعث خارش بیشتر پوست شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پزشکان متخصص پوست توصیه می‌کنند از مرطوب کننده خالص آلوئه‌ورا برای درمان پوست آسیب دیده ناشی از آفتاب سوختگی استفاده کنید.
لباس های تنگ نپوشید
شکی نیست که لباس‌هایی که فیت بدنتان هستند می‌توانند جلوه بسیار زیبایی به شما بدهند؛ اما مطمئنا زمانی که دچار آفتاب سوختگی هستید، بهترین گزینه نیستند.
پوشیدن لباسهای تنگ و چسبان در حالی که آفتاب سوختگی روی پوستتان دارید اجازه نمی‌دهد پوستتان نفس بکشد و خودش را ترمیم کند. بهتر است تا زمانی که پوستتان ترمیم نشده لباسهای آزادتر با پارچه‌های طبیعی و قابل تنفس برای پوست بپوشید، مثلا لباس نخی.
قهوه ننوشید
آفتاب سوختگی اغلب باعث سردرد می‌شود و هر چند ممکن است به نظر برسد نوشیدن یک فنجان قهوه تاثیری روی آفتاب سوختگی‌تان ندارد؛ اما در واقع آن را بدتر می‌کند.
ماندن زیر نور خورشید برای مدت طولانی بدنتان را دهیدراته کرده است و نوشیدن آب فراوان برای جایگزین کرده مایعات از دست رفته بدن ضروریست.
کافئین هم خاصیت ادرارآوری دارد و باعث می‌شود بیشتر دستشویی بروید و مایعات و املاح بیشتری از دست بدهید.
آفتاب سوختگی‌تان را با آرایش نپوشانید
شاید وسوسه شوید پوسته‌های ناشی از آفتاب سوختگی‌تان را با مواد آرایشی پوشش دهید؛ اما این کار جلوی تنفس پوست را می‌گیرد.
اگر هم مجبورید آرایش کنید، از مواد آرایشی سنگین اجتناب کرده و در عوض از مواد سبُک‌تر که امکان تنفس به پوست می‌دهند استفاده نمایید. پزشکان متخصص پوست توصیه می‌کنند از اسفنج مرطوب برای آرایش استفاده کنید چون برای پوست ملایم‌تر است.
پوست آسیب دیده را لایه‌برداری نکنید
پوست آفتاب سوخته ظاهر خوشایندی ندارد و نه تنها طبیعی است که دلتان بخواهد پوسته‌های خشک روی آن را جدا کنید، بلکه شاید بخواهید آن قسمت از پوست را لایه‌برداری کنید؛ اما این کار به پوست آسیب بیشتری وارد می‌کند، زیرا مواد لایه‌بردار پوست معمولا پوست را می‌سابند.
در عوض اجازه دهید آفتاب سوختگی به طور طبیعی خودش التیام پیدا کند که معمولا هفت روز طول می‌کشد.
از کرِم نامناسب استفاده نکنید
استفاده از کرم می‌تواند به رطوبت رسانی پوست آفتاب‌سوخته کمک کند؛ اما باید مطمئن شوید محصولی که استفاده می‌کنید بر پایه‌ی الکل نباشد.
الکل به محصولات کمک می‌کند که به پوست برسند و عمیق‌تر نفوذ کنند، اما از طرفی دیگر چربی طبیعی پوست را که برای حفظ رطوبت آن لازمند از بین می‌برد.
آب پرتقال ننوشید
هر چند مرکبات سرشار از آنتی اکسیدان‌ها هستند اما می‌توانند پوست را حساس‌تر کنند. البته توصیه نمی‌کنیم نوشیدن آب پرتقال را کلا کنار بگذارید بلکه پیشنهاد می‌کنیم بعد از نوشیدن آب پرتقال، بهتر و بیشتر ضدآفتاب بزنید و از نور مستقیم خورشید دوری کنید.
به مرطوب کننده حاوی SPF اکتفا نکنید
شاید فکر کنید مرطوب کننده حاوی SPF دقیقا همان چیزی است که برای محافظت از پوستتان نیاز دارید؛ اما در واقع این بهترین راه مراقبت از پوست در برابر خورشید نیست.
مطالعه‌ای نشان داده بیشتر افراد وقتی از مرطوب کننده حاوی SPF استفاده می‌کنند از خیلی از نواحی صورتشان غافل می‌شوند؛ اما وقتی از ضدآفتاب واقعی (نه مرطوب‌کننده حاوی SPF) استفاده می‌کنند، دقیق‌تر و کامل‌تر آن را به کار می‌برند.
تاول‌ها را دستکاری نکنید
وقتی پوست آفتاب‌سوخته‌تان شروع به تاول زدن می‌کند موقعیت ناخوشایندی است. تاول به این معنی است که دچار سوختگی درجه دو شده‌اید و مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا خوب شود و شما باید بیشتر مراقب باشید تا دچار عفونت نشوید.
این نواحی را خوب محافظت کنید، مراقب باشید تاول‌ها پاره نشوند و آن را دستکاری نکنید. اگر فکر می‌کنید دچار عفونت شده‌اید، به پزشک مراجعه کنید.
مستقیما از یخ استفاده نکنید
شما می‌توانید با کمپرس سرد، التهاب پوست را تسکین دهید؛ اما حتما یخ را در پارچه‌ای بپیچید. استفاده مستقیم از یخ روی سوختگی می‌تواند آسیب بیشتری به آن بزند. ضمنا علاوه بر کمپرس سرد می‌توانید دوش آب سرد بگیرید.
نیازی نیست حمام کردن‌تان را محدود کنید؛ اگر حمام کردن از درد و التهاب پوستتان کم می‌کند می‌توانید چند بار در روز دوش بگیرید؛ اما از آب خیلی گرم استفاده نکنید.
از مصرف داروهای ضد التهاب خودداری نکنید
ایرادی ندارد برای کاهش درد و التهاب بعد از آفتاب‌سوختگی از داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن استفاده کنید.
می‌توانید یکی دو روز به مصرف این داروها ادامه دهید؛ اما از مصرف داروها بیش از حد توصیه شده پرهیز کنید. اگر در این مورد سوال یا تردیدی دارید از پزشک بپرسید.
منبع: تبیان
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: آفتاب سوخته آفتاب سوختگی آلوئه ورا لباس های تنگ قهوه آفتاب سوختگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۷۳۹۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آقای علم‌الهدی! چرا منیژه؟
عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در خبرها آمده بود که احمد علم‌الهدی، امام جمعۀ مشهد، گفته است: «حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ بخصوص در تاریخ ایران باستان؛ و انعکاس این فرهنگ را می‌توان در شاهنامۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند: منیژه منم، دخت افراسیاب / برهنه ندیده تنم آفتاب».
اینکه جناب علم‌الهدی برای دفاع از حجاب ترجیح داده به سراغ شاهنامه برود و از منیژه مدد بگیرد، خود تایید ناخواسته‌ای است بر آنچه به عنوان دین‌گریزی در جامعۀ ایران مطرح و البته از تریبون‌های رسمی انکار شده است.
محافظه‌کاران سنتی در ایران، به ویژه اگر اهل سیاست باشند، غالبا منکر داعیه دین‌گریزی در جامعۀ ایران‌اند؛ ولی چگونه هم آن ادعا را نادرست می دانند و هم آقای علم‌الهدی برای دفاع از حجاب دست به دامن منیژه‌ای شده که اگرچه آفتاب تنِ برهنه‌اش را ندیده بود، ولی شراب‌خواری و عیش و عشرت هم از دیگر ویژگی‌های او بوده است؟
در داستان بیژن و منیژه در شاهنامه، منیژه به بیژن دل می‌بندد و او را به خیمه‌اش دعوت می‌کند. چند شبانه‌روز با او مشغول خوردن و باده نوشیدن می‌شود، در حالی که نوازندگان با بربط و چنگ برایشان می‌نواختند.
ببینیم فردوسی چه توصیفی از خلوت بیژن با "منیژه" - الگوی ارایه شده از جانب آقای علم الهدی - داشته:
نهادند خوان و خورش، گونه‌گون
همی ساختند از گمانی فزون
نشستنگه رود و می ساختند
ز بیگانه خیمه بپرداختند
پرستندگان ایستاده به پای
ابا بربط و چنگ و رامش سرای
میِ سالخورده به جام بلور
برآورده با بیژن گیو زور
سه روز و سه شب شاد بوده به هم
گرفته بر او خواب مستی ستم
در ابتدا هم که بیژن وارد خیمۀ منیژه می‌شود، فردوسی می‌گوید:
به پرده درآمد چو سرو بلند
میانش به زرین کمر کرده بند
منیژه بیامد گرفتش به بر
گشاد از میانش کیانی کمر
به هر حال پوشش منیژه هر چه بوده باشد، رفتار و کردار او قطعا باب طبع و مطابق عقاید جناب علم‌الهدی نبوده. پس چرا ایشان از منیژه مدد جسته برای دفاع از عقایدش؟ آیا این گونه تعبیر نخواهد شد که پدیده‌ای به نام دین‌گریزی را پذیرفته‌اند که به باور منتقدان افرادی نظیر آقای علم‌الهدی در شکل‌گیری آن پدیده نقش موثری داشته‌اند از منیژه و نه شخصیت های دینی نام برده است؟
مثلا در همین داستان بیژن و منیژه، نوازندگان برای دو دلداده می‌نواختند تا خلوت و معاشرت‌شان خوشایندتر شود و این اقبال به موسیقی هم دقیقا بخشی از همان "فرهنگ ایرانیان" بوده که آقای علم‌الهدی به آن تمسک جسته‌اند. ولی الآن که اختیار خراسان و شهر مشهد در ید باکفایت جناب علم‌الهدی قرار گرفته، برگزاری یک کنسرت در مشهد هم ممنوع است.
این نفی موسیقی هم آیا برآمده از "فرهنگ ایرانیان" است؟ و آیا همین سخت‌گیری‌ها موجب دین‌گریزی جوانان [یا دست کم لایه‌های قابل توجهی از آنان] نشده؟ قطعا اگر این سخت‌گیری‌ها نبود، امروز امام جمعۀ مشهد ناچار نبود برای دفاع از حجاب، به مشی منیژه‌ای متوسل شود که پس از آن سه روز شادخواری‌اش با بیژن، در جام شراب بیژن داروی هوش‌بر ریخت و او را با کمک ملازمانش پنهانی به کاخ پدرش برد و باقی قصه را هم از زبان فردوسی بشنوید:
نهفته به کاخ اندر آمد به شب
به بیگانگان هیچ نگشاد لب
چو بیدار شد و بیژن و هوش یافت
نگار سمن‌بر در آغوش یافت
در سخنان آقای علم‌الهدی، نکتۀ فرعی نادرستی هم وجود دارد و آن اینکه وی منیژه را "یک زن فرهیخته و ایرانی" توصیف کرده؛ در حالی که منیژه تورانی بوده است. او دختر دشمن بزرگ ایران، یعنی دختر افراسیاب – پادشاه توران – بود!
البته این نکته اهمیت چندانی ندارد و حق با آقای علم‌الهدی است. یعنی رفتار و سلوک منیژه تفاوت چندانی با رفتار زنان ایرانی نداشته. چون ایرانیان و تورانیان در مجموع تا حد زیادی در اتمسفر فرهنگی مشابهی می‌زیستند. ولی همین که امام جمعۀ مشهد واقف نیست منیژه ایرانی نبوده، نشان‌دهندۀ آشنایی کم او با "تاریخ ایران باستان" است و گمان گرده یک بیت کافی است.
نکتۀ مهم‌تر اما این است که تفاخر منیژه به اینکه آفتاب هم تنش را ندیده، ریشۀ اشرافی هم دارد. در مکه و مدینه نیز اشراف دقیقا به علت وضع مالی بهتری که داشتند، لباس بیشتری بر تن داشتند.
اکثریت مردم حجاز فقیر بودند و لباس چندانی نداشتند. یعنی نه لباسهای گوناگون داشتند، نه همان تک لباسی که داشتند، همۀ جای بدن‌شان را می‌پوشاند و در نتیجه آفتاب تن آن‌ها را می‌دید و می‌سوزاند.
اینکه نقل شده است پیامبر گرامی اسلام لباسهای با آستین بسیار بلند را نمی‌پسندید و اگر لباسی می‌خرید و آستین‌اش بیش از اندازه بود، مقدار اضافی را می‌برید، دلیلش این بوده که چنین جامه‌هایی را اشراف از سر تفاخر می‌پوشیدند و بسیاری از مردم پول کافی برای تهیۀ چنین لباس‌هایی نداشتند.
احتمالا در ایران هم اقشار فقیر تا حدی گرفتار چنین مشکلی بودند. به هر حال اینکه منیژه می‌گوید آفتاب هم تن مرا ندیده، احتمالا حاوی اشاره‌ای است به خاستگاه طبقاتی برتر او؛ خاستگاهی که اکثر زنان فاقدش بودند.
به عنوان جمع‌بندی باید گفت در این یادداشت به سه نکته اشاره کردیم. یکم اینکه: وقتی برای دفاع از حجاب، پای زن باده‌نوشی مثل منیژه به میان می‌آید، یعنی جناب علم‌الهدی هم واقف‌اند که برای دفاع از حجاب باید به سراغ شخصیت‌هایی تازه و غیراسلامی رفت و همین نشانۀ تحولی اساسی در جامعۀ ایران است که انکار می‌شود.
دوم اینکه: حتی اگر بپذیریم اسلام دقیقا همان چیزی است که آقای علم‌الهدی و همفکران محافظه‌کار ایشان می‌گویند، سخت‌گیری برای اینکه سبک زندگی مردم و حتی مشی آن‌ها در عرصۀ عمومی "کاملا اسلامی" شود، علت اساسی دین‌گریزی در جامعۀ ایران بوده است. با مردم نباید سخت گرفت وگرنه دین‌گریزی به دین‌ستیزی هم منتهی خواهد شد.
سوم اینکه: اگر چیزهایی به نام "تاریخ ایران باستان" و "فرهنگ ایرانیان" وجود دارد، این امور قطعا تاثیر پایدار و ماندگار خودشان را بر زندگی و مشی و منش ایرانیان گذاشته‌اند. جامعه، مومی در دستان ارباب قدرت نیست تا آن را به هر شکل که خواستند، درآورند. قناعت را فقط به مردم نباید توصیه کرد. حاکمان هم در تلاش برای ایجاد "جامعۀ مطلوب" خودشان باید اهل قناعت باشند.
----------------------
نمایه از کتاب: قصه های شاهنامه-5
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: منیژه ، زنی که آفتاب تن برهنه اش را ندیده است / از محو شبانه نقاشی شاهنامه تا توسل به فردوسی برای حجاب!
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری